Sturen op het ruw eiwitgehalte (Re-gehalte) in het rantsoen van jongvee levert een ammoniakreductie op. De hoogte van de reductie hangt af van het voedings-management van jongvee en het bedrijfstype.
 
Op melkveebedrijven wordt relatief weinig aandacht gegeven aan het eiwitgehalte in jongveevoeding. Jongvee krijgt vaak restpartijen en ruwvoer van mindere kwaliteit, waaronder herfstkuilen met hoge eiwitgehalten. Het jongvee beter op de voedernormen voeren leidt waarschijnlijk al tot een vermindering van de stikstofuitscheiding en dus ook de ammoniakemissie.
 
De mogelijkheden om het eiwitgehalte van het rantsoen te verlagen zijn veel beperkter bij jongvee dan bij melkvee. De maiskuil wordt hoofdzakelijk aan melkvee gevoerd, evenals de graskuilen en het weidegras met de hoogste kwaliteit. Daarnaast wordt slechts een geringe hoeveelheid krachtvoer aan jongvee verstrekt zodat ook dat niet veel sturingsmogelijkheden oplevert. Een optie is om stro en brok aan jongvee te voeren.
 
Iedere verlaging van het eiwitgehalte in het rantsoen draagt direct bij aan het verlagen van de ammoniakemissie. Bij stalvoedering is dat gemakkelijker te sturen dan bij beweiding, omdat dan meer zicht is op de hoeveelheid dat het jongvee opneemt. Beweiding heeft echter als voordeel dat in de wei minder contact is tussen urine en mest dan in de stal, en daardoor ontstaat minder ammoniak.
 
Kosten rantsoenaanpassing
De kosten zijn afhankelijk van het gekozen spoor. Bij een aanpassing van het krachtvoer is een kostenbesparing te verwachten. Het aanpassen van ruwvoer brengt waarschijnlijk kosten met zich mee.
 
Praktijkinformatie
Effect op:              Beoordeling:
Milieu                                    +
Technisch resultaat              0
Welzijn                                  0
Diergezondheid                    0
Arbeid                                   0
Kosten                                -/0

-- zeer negatief; - negatief; 0 neutraal;
+ positief;   ++ zeer positief